Volgende stop is Mui Ne. Oooow en wat zou dit toch een gevaarlijke tocht zijn, een "horror route". iedereen die hoorde dat wij naar Mui Ne zouden rijden waarschuwde ons. Nergens voor nodig aangezien wij al een paar "horror" routes hadden meegemaakt die niet te vergelijken waren met deze. wat wel waar was is dat dit de aller mooiste route was. van een stad naar groene rijstvelden, een oranje woestijn, langs de kust met witte stranden en palmbomen en ook een stuk crossen door de bergen! aangekomen in de laatste stad voor Ho Chi Minh (het einde van de trip) dachten we af te zijn van de ellendige avonturen en tijd voor ontspannen. Een prachtig hotel gevonden met zwembad en aan het strand gelegen. met een beetje onderhandelen betaal je maar 5 dollar per nacht!
Doordat we slechte verhalen hadden gehoord over de weg ernaar toe hadden we veelste veel tijd ingeschat voor de reis en waren we hierdoor rond 12 uur al in Mui Ne!
eerst even aan het zwembad facetime en daarna uitgebreid eten aan het mooie strand. er was zelfs tijd over voor een toeristische activiteit. (nou nou moet niet gekker worden!)
Mui Ne heeft verschillende dingen te bezichtigen en staat bekend om de vissershaven en de duinen, die het mooist zijn bij zonsondergang.
De duinen waren een eindje van het hotel dus we waren samen op 1 motor ernaar toe gereden. Voor de duinen waren restaurantjes en daar mochten wij onze motor parkeren als we achteraf wel een drankje kochten. oke doen we.
Een meisje van 8 kwam met plastic planken naar ons toe waarmee we van de duinen afkonden glijden. Ook zal ze ons de beste heuvel laten zien en duwen. handig!
na een 2 uurtjes chillen lopen we terug naar onze motor. terwijl ik het meisje aan het betalen was voor de plank komt de man van het cafe schreeuwend naar buiten. Hij is boos omdat we nog niet een drankje besteld hebben (ff rustig gozert, we staan hier net 1 min..). Mijn reis genootje probeert uit te leggen dat wij straks komen maar eerst het meisje betalen en voor haar een ijsje willen halen. dit vond meneer te moeilijk om te begrijpen en werd nog bozer.. schreeuwen in het Vietnamees en engels door elkaar en met zijn hand in haar gezicht. Aghigh vroeg of hij rustig wou doen. maar helaas meneer bleef boos en raakte haar in haar gezicht, aghigh verloor haar geduld en duwde de man. hij wou haar trappen maar op dat moment kwam ik er tussen. ik begon de vent in het Nederlands even duidelijk te maken dat hij normaal moest doen voor zijn eigenbestwil. (dit deed ik niet met een vriendelijke uitstraling) de man schrok ervan en deed een paar stappen achteruit waardoor de mensen die er bij waren gekomen hem weg konden duwen wanneer hij weer zijn geduld verloor aangezien meneer niet heel lang onder de indruk was van mijn uitbarsting.
Wwwweeegggggggg!!! moeten we hier, gestoorde Vietnamezen. sleutels pakken en wegrijden! wel zo handig als je je sleutel kan vinden... jaaa hooor sleutel kwijt..! moesten we de tas en alle zakken honderd keer checken waar die boze man bij was. (met het lichtje van de telefoon want het was ondertussen alweer pikkendonker) we leggen onze spullen uit de tas op een tafel om overzicht te krijgen. daar was meneer "ik ben super agressief en altijd boos omdat ik een vietnamees ben" niet oke en duwde de tafel om. Oke, we gaan de sleutel niet vinden want die ligt waarschijnlijk ergens in die woestijn.. Ondertussen waren er ook een paar vriendelijke Vietnamezen gekomen die ons probeerde te helpen. een daarvan was een reisgids die nu met een bus vol koreanen was. hij kon goed engels en wou ons graag helpen. Aghigh was zo blij met een vriendelijke engels sprekende vietnamees dat ze meteen vroeg of we met zijn bus een stuke konden mee rijden en dan dichter bij ons hotel waren. (dan zouden we de reserve sleutel zoeken, die uiteindelijk niet paste, en op mijn motor terug rijden en die van haar ophalen. snappie???)
zo gezegt zo gedaan. we stapte de bus in die vol zat met koreanen die de hele ruzie hadden gezien en ons aankeken met grote ogen. (normaal zijn ht spleet oogjes)
we mochten achterin de bus zitten met de engels sprekende gids. ondertussen begon de andere gids in hun taal te vertellen wat er waarschijnlijk verder op de planning stond of what ever. de bus begint te rijden. tuurlijk om het helemaal af te maken de verkeerde kant op! weg van mui ne. "aghigh, we gaan de verkeerde kant op" en aghigh begint spontaan keihard te huilen! mij eerste reactie was "STOP THE BUS!!!!" de gids praat gewoon door terwijl de rest van de bus mij aankijkt als of ik een terrorist ben. "STOP THE BUS, SHE IS CRYING!!! STOP!!" hé hé, ze begrepen het. bus stop en wij stappen 10 meter verder dan waar we instapte de bus uit.
met de scooter gaan lopen en na 2 min lopen stopte een vriendelijk koppel waarvan de man de scooter heeft gefixt, zodat we zonder sleutel konden rijden. volgende dag mijn sleutel gekopieerd want die past ook in de andere scooter.
En dan begint onze laatste dag rijden!
Ho Chi Minh here we come!!
laatste ritje zou maar 5 uurtjes duren. heel de reis ging alles vlekkenloos. waren de avonturen dan echt voorbij?!
neeee natuurlijk niet! We moeten nog een uur rijden en dan midden op de snelweg stop mijn motor er mee...
daar sta je dan.. aan de zij kant van de snel weg te zwaaien naar de andere scooters en autos. En uiteraard snappen die vietnamezen weer niet wat wij bedoelen met dat gezwaai dus ze zwaaien vrolijk terug of kijken ons raar aan, "waarom staan ze nou midden op de snelweg stil en zo raar te springen... gekke toeristen"
gelukkig was er na 20 min 1 slimmerik die ons kwam helpen. en als er dan 1 vietnamees staat volgen er mee. iedereen kan dan helpen en na een halfuur aanklooien kwamen we er achter dat er water in de olie zat. met zijn 4e hebben we dan uit eindelijk de scooter aangekregen en bij een tankstation de olie kunnen veranderen.
laatste stukje in het donker gereden. wat is ho Chi minh een super grote drukke chaotische stad!! Hanoi is er niks bij!! gelukkig waren er 2 meiden die ons wouden helpen de weg te vinden naar ons hostel. we hoefden ze alleen maar te volgen.
Die avond waren we wat gaan drinken. ik was een beetje moe en was rond 2 uur al naar het hostel gegaan om wat te facetime en daarna te gaan slapen. aghigh kwam iets later binnen en haar tas was gestolen. iemand rende langs haar en sneet met een mes het hengsel van haar tas door en trok het mee...
hierdoor hadden we een slecht gevoel bij de stad gekregen en hebben de volgende dag onze motoren verkocht (voor 200 dollar en hadden ze gekocht voor 150) en een ticket geboekt om naar koh phangan te gaan. Weg van het niet zo leuke ho chi minh/vietnam en weer terug haar het wel leuke thailand!!
ondertussen heb ik op koh Phangan Songkran geviert. Dit is een nationaal watergevecht!!! super leuk. en ook een jungle party en fullmoon.
