3 maanden Azië

De 3 maanden zitten er op. Bali is mijn laatste stop. Daar lig ik dan alleen aan de andere kant van de wereld op een ligstoel met heerlijke kussens, een ijs koud cola'tje(inderdaad cola, geen mango shake, cocktail of coconut), de zon die brand op mijn huid, die moet zorgen dat ik zwarter dan zwart thuis kom, en als uitzicht de zee waar ik helemaal verliefd op ben. 

De zee die ooo zo mooi blauw kan zijn en totale rust creëert of zo wild is waar sommige bang van worden. Trouwens een perfecte beschrijving van mijn reis. De mooiste plekken gezien waar ik mooie en bizarre herinneringen heb gemaakt.

En dan nu "Back to the real life". Misschien wel het stukje wat ik het meeste onderschat heb.

Ik kwam er al snel achter dat ik hou van mijn leven thuis en daardoor naar huis gaan niet als iets moeilijks zag. Maar nu het einde er is heb ik geen idee hoe dit zal gaan. Geen heerlijke stranden, bizarre situaties en gekke personen die voor avontuur en spanning zullen zorgen.  Ookal kom ik natuurlijk niet terug als een ander persoon, het heeft zeker mijn kijk op bepaalde dingen veranderd. Ik ben benieuwd hoe dit zal uitpakken! 

Misschien is thuiskomen dan ook nog een groot avontuur?

beachlife

Koh tao 

Van koh phangan naar koh Tao. een eiland zonder fullmoon partys maar perfect voor duiken en snorkelen. 

ik ben uit eindelijk 6 dagen in koh tao gebleven. het is zoo mooi daar!!

Maar eerst afscheid genomen van aghigh mijn reismaatje tijdens vietnam! nu was ik weer alleen. (voor 2 min om precies te zijn) 

Op koh Tao had ik weer een scootertje gehuurd, mooi wit met rose, en hiermee het hele eiland bekeken! 

deze scooter lijkt een meisje maar is een echt vent! we konden zelfs met z'n 3e er op zitten en alsnog reden we alle heuvels zonder moeite op! 

elke dag een nieuw mooi strand zoeken en de beste snorkel plekken. 

het mooiste strand was Aow leuk! perfect om te zonnen en zwemmen maar ook heel mooi om te snorkelen, ik heb zelfs haaien gezien!

Ook was ik in gesprek gekomen met een thaise gozer die vuurdanser is en in japan les geeft hier in. de vuurdansers kun je hier in thailand op elk strand vinden. En omdat ik het zo vriendelijk vroeg heeft hij het mij in een middag geleerd! dus jullie kunnen mij boeken voor verjaardagen of partijen als vuurdanser!

mijn weekje op koh tao was heel rustig, dit kwam ook door de locatie waar ik verbleef. mijn "resort" was aan een ander strand dan het drukke strand waar iedereen verblijft. daardoor was het lekker rustig en was ht strand schoon. 

ja je leest het goed mijn "resort". nou heb ik bij resort echt een mooi beeld en dat klopte niet helemaal met mijn verblijf. de wifi was tergend langzaam áls het al werkte.. de aire co werke alleen om 8 uur savonds tot 6 uur sochtends!! dus elke dag om 7 uur was ik al opgestaan... (zo vroeg sta ik niet eens voor school op..) verder was de badkamer smerig en rook het water naar roest. wat er schijnbaar ook in zat aangezien de grond van de badkamer vol roest was.

maar ondanks deze ellende hou ik van koh tao!

Na koh tao naar krabi gegaan om de dag daarna de boot naar ton sai beach te nemen. toen we aankwamen het eerste beste hotel geboekt en naar de nightmarket gegaan. wat je beter een foodmarket kunt noemen!! ik heb alles geprobeerd! heeeeerlijk! daarna terug gegaan naar ht hotel en 3 uur gefacetimed. eindelijk een goede wifi verbinding. 

vroeg gaan slapen want de volgende dag moet ik vroeg op voor de boot naar ralaiy beach. aangekomen op ralaiy beach moesten we nog een hele trip lopen om op ton sai beach te komen, de eindbestemming. 

de trip duurde omgeveer 45 minuten in de zon 45graden. daarbij moest ik ook mijn backpack tillen van tegenwoordig 16 kilo!! 

eerst een stuk over het strand, dan een stuk door de jungle, klimmen op rosten is geen pretje in die hitte met wen backpack en daarna het laaatste stukje op ht strand. ik heb nog nooit zoooveeeeeeeel gezweet. dat jullie het even weten!

dit strand ligt aan de jungle dus wen bungalow is ht goedkoopste wat je kunt krijgen en ook het armoedigste. 

een badkamer buiten, een houten hutje zonder stroom en een klamboe is waar je blij mee moet zijn.

dus dat was ik dan ook! 

De eerste dag heb ik lekker gechilt op het strand. en een mango salade besteld die ik kreeg zonder mango. dat gaat hier gewoon zo. in de avond over "heerlijk" geslapen in de overhitte bungalow. 

volgende dag stond een boottrip op de planning. tijdens deze trip zouden we langs 7 mooie eilanden en stranden gaan, vis bbqen en met plankton zwemmen! ik had de trip geboekt omdat ik super graag met plankton wil zwemmen in het donker. dat schijnt super mooi te zijn. (te zien in de film life of pi)

de eilanden waren prachtig en de bbq heerlijk. de bbq was met een zonsondergang en daarna zouden we dan eindelijk gaan snorkelen met se plankton! 

onee toch niet, er kwam een zware storm aan. 

Dus we zaten met 20 mensen in een houten bootje midden op de zee in een hevige storm. spontaan begonnen alle mensen reddingsvesten aan te doen en elkaar vast te pakken... de thaise gids was druk telefoontjes aan het plegen en vertelde ons niks. de kleine jongetjes die de gids hielpen waren de bood met bekertjes aan het leeg scheppen. what the fuck? 

ondertussen ben ik al die gekke ellende van azie wel gewent en het komt allemaal goed uit eindelijk. ik vroeg de gids of we veilig waren en ik een reddingsvest nodig had. "no youre safe! en toen ik het reddingsvest liet zien moest hij lachen. no you dont need it. 

ik geloofde de thai en begon grapjes te maken met een meisje van mijn bungalow. terwijl ee andere mensen in paniek raakte. 

als ik nu terug denk aan hoe mensen er op die boot bij zaten moet ik spontaan lachen. wat een drama. 

gelukkig hebben we het allemaal overleefd. (helaas geen plankton dus) het regenseizoen is niet voor niets begonnen!

hierna naar koh phi phi gegaan! ik vond er niks aan hier. ben er ook maar 2 nachten geweest. super toeristisch, ontiegelijk duur en het strand was smerig en de zee was ondiep. 

heb wel een tripje gedaan zodat ik in 1 dag alle mooie stranden gezien had. zoals Baya May, van de film the beach. en ook monkey beach. 

na phi phi ben ik naar nog 2 andere eilanden gegaan. Koh lanta en Koh lipe. 

doei vietnam, back to thailand

Volgende stop is Mui Ne. Oooow en wat zou dit toch een gevaarlijke tocht zijn, een "horror route". iedereen die hoorde dat wij naar Mui Ne zouden rijden waarschuwde ons. Nergens voor nodig aangezien wij al een paar "horror" routes hadden meegemaakt die niet te vergelijken waren met deze. wat wel waar was is dat dit de aller mooiste route was. van een stad naar groene rijstvelden, een oranje woestijn, langs de kust met witte stranden en palmbomen en ook een stuk crossen door de bergen! aangekomen in de laatste stad voor Ho Chi Minh (het einde van de trip) dachten we af te zijn van de ellendige avonturen en tijd voor ontspannen. Een prachtig hotel gevonden met zwembad en aan het strand gelegen. met een beetje onderhandelen betaal je maar 5 dollar per nacht! 

Doordat we slechte verhalen hadden gehoord over de weg ernaar toe hadden we veelste veel tijd ingeschat voor de reis en waren we hierdoor rond 12 uur al in Mui Ne! 

eerst even aan het zwembad facetime en daarna uitgebreid eten aan het mooie strand. er was zelfs tijd over voor een toeristische activiteit. (nou nou moet niet gekker worden!)

Mui Ne heeft verschillende dingen te bezichtigen en staat bekend om de vissershaven en de duinen, die het mooist zijn bij zonsondergang.

De duinen waren een eindje van het hotel dus we waren samen op 1 motor ernaar toe gereden. Voor de duinen waren restaurantjes en daar mochten wij onze motor parkeren als we achteraf wel een drankje kochten. oke doen we. 

Een meisje van 8 kwam met plastic planken naar ons toe waarmee we van de duinen afkonden glijden. Ook zal ze ons de beste heuvel laten zien en duwen. handig!

na een 2 uurtjes chillen lopen we terug naar onze motor. terwijl ik het meisje aan het betalen was voor de plank komt de man van het cafe schreeuwend naar buiten. Hij is boos omdat we nog niet een drankje besteld hebben (ff rustig gozert, we staan hier net 1 min..). Mijn reis genootje probeert uit te leggen dat wij straks komen maar eerst het meisje betalen en voor haar een ijsje willen halen. dit vond meneer te moeilijk om te begrijpen en werd nog bozer.. schreeuwen in het Vietnamees en engels door elkaar en met zijn hand in haar gezicht. Aghigh vroeg of hij rustig wou doen. maar helaas meneer bleef boos en raakte haar in haar gezicht, aghigh verloor haar geduld en duwde de man. hij wou haar trappen maar op dat moment kwam ik er tussen. ik begon de vent in het Nederlands even duidelijk te maken dat hij normaal moest doen voor zijn eigenbestwil. (dit deed ik niet met een vriendelijke uitstraling) de man schrok ervan en deed een paar stappen achteruit waardoor de mensen die er bij waren gekomen hem weg konden duwen wanneer hij weer zijn geduld verloor aangezien meneer niet heel lang onder de indruk was van mijn uitbarsting. 

Wwwweeegggggggg!!! moeten we hier, gestoorde Vietnamezen. sleutels pakken en wegrijden! wel zo handig als je je sleutel kan vinden... jaaa hooor sleutel kwijt..! moesten we de tas en alle zakken honderd keer checken waar die boze man bij was. (met het lichtje van de telefoon want het was ondertussen alweer pikkendonker) we leggen onze spullen uit de tas op een tafel om overzicht te krijgen. daar was meneer "ik ben super agressief en altijd boos omdat ik een vietnamees ben" niet oke en duwde de tafel om.  Oke, we gaan de sleutel niet vinden want die ligt waarschijnlijk ergens in die woestijn.. Ondertussen waren er ook een paar vriendelijke Vietnamezen gekomen die ons probeerde te helpen. een daarvan was een reisgids die nu met een bus vol koreanen was. hij kon goed engels en wou ons graag helpen. Aghigh was zo blij met een vriendelijke engels sprekende vietnamees dat ze meteen vroeg of we met zijn bus een stuke konden mee rijden en dan dichter bij ons hotel waren. (dan zouden we de reserve sleutel zoeken, die uiteindelijk niet paste, en op mijn motor terug rijden en die van haar ophalen. snappie???) 

zo gezegt zo gedaan. we stapte de bus in die vol zat met koreanen die de hele ruzie hadden gezien en ons aankeken met grote ogen. (normaal zijn ht spleet oogjes) 

we mochten achterin de bus zitten met de engels sprekende gids. ondertussen begon de andere gids in hun taal te vertellen wat er waarschijnlijk verder op de planning stond of what ever. de bus begint te rijden. tuurlijk om het helemaal af te maken de verkeerde kant op! weg van mui ne. "aghigh, we gaan de verkeerde kant op" en aghigh begint spontaan keihard te huilen! mij  eerste reactie was "STOP THE BUS!!!!" de gids praat gewoon door terwijl de rest van de bus mij aankijkt als of ik een terrorist ben. "STOP THE BUS, SHE IS CRYING!!! STOP!!" hé hé, ze begrepen het. bus stop en wij stappen 10 meter verder dan waar we instapte de bus uit. 

met de scooter gaan lopen en na 2 min lopen stopte een vriendelijk koppel waarvan de man de scooter heeft gefixt, zodat we zonder sleutel konden rijden. volgende dag mijn sleutel gekopieerd want die past ook in de andere scooter. 

En dan begint onze laatste dag rijden! 

Ho Chi Minh here we come!!

laatste ritje zou maar 5 uurtjes duren.  heel de reis ging alles vlekkenloos. waren de avonturen dan echt voorbij?! 

neeee natuurlijk niet! We moeten nog een uur rijden en dan midden op de snelweg stop mijn motor er mee... 

daar sta je dan.. aan de zij kant van de snel weg te zwaaien naar de andere scooters en autos. En uiteraard snappen die vietnamezen weer niet wat wij bedoelen met dat gezwaai dus ze zwaaien vrolijk terug of kijken ons raar aan, "waarom staan ze nou midden op de snelweg stil en zo raar te springen... gekke toeristen"

gelukkig was er na 20 min 1 slimmerik die ons kwam helpen. en als er dan 1 vietnamees staat volgen er mee. iedereen kan dan helpen en na een halfuur aanklooien kwamen we er achter dat er water in de olie zat. met zijn 4e hebben we dan uit eindelijk de scooter aangekregen en bij een tankstation de olie kunnen veranderen. 

laatste stukje in het donker gereden. wat is ho Chi minh een super grote drukke chaotische stad!! Hanoi is er niks bij!! gelukkig waren er 2 meiden die ons wouden helpen de weg te vinden naar ons hostel. we hoefden ze alleen maar te volgen.

Die avond waren we wat gaan drinken. ik was een beetje moe en was rond 2 uur al naar het hostel gegaan om wat te facetime en daarna te gaan slapen. aghigh kwam iets later binnen en haar tas was gestolen. iemand rende langs haar en sneet met een mes het hengsel van haar tas door en trok het mee... 

hierdoor hadden we een slecht gevoel bij de stad gekregen en hebben de volgende dag onze motoren verkocht (voor 200 dollar en hadden ze gekocht voor 150) en een ticket geboekt om naar koh phangan te gaan. Weg van het niet zo leuke ho chi minh/vietnam en weer terug haar het wel leuke thailand!!

ondertussen heb ik op koh Phangan Songkran geviert. Dit is een nationaal watergevecht!!! super leuk. en ook een jungle party en fullmoon. 

Update!!!!! eindelijk

Oke, de eerste dag van mij reis door vietnam had ik verteld en daarna was het even stil, niet getreurd hier komt het hele verhaal. Dus het is verstandig dit te lezen als je 20 min op je bus moet wachten, in een saaaaie les zit, tussen uur hebt, gewoon echt niks beters te doen hebt of super geïnteresseerd in mij bent!

5 dagen ellende:

van Hanoi naar de bewoonde "toeristische" steden gaan is een behoorlijk eindje.. ik heb er 5 dagen overgedaan. ben tussen door in verschillende steden gestopt en dit was me een ervaring apart. (niet alleen voor mij maar ook voor de vietnamezen, ze hadden nog nooit toeristen gezien...) het was dus voor ons en de vietnamezen aapjes kijken. 

het rijden ging opzich allemaal weg goed en we vonden de steden aardig snel. aangekomen in een stad was de eerste activiteit een hostel/hotel vinden. De mensen in deze steden spreken geen engels, geen een woord. en daar bedoel ik mee, echt geen één woord. Dus wanneer je een hotel vind is het erg moeilijk om te vragen of ze wifi of een warme douche hebben.. 

Ze doen trouwens wel alsof ze het kunnen. en dan zeggen ze gewoon random "yes".... maar ik

vroeg links of rechts?

Ook wanneer je naar de wc gaat moet je een foto van een wc laten zien en van de menukaarten moesten we afbeeldingen google van het eten. dit is trouwens maar 2x gebeurd in een week aangezien we verder als ontbijt, lunch en dinner alleen maar noodle soup konden eten. De specialiteit van het noorden en dus ook het enigste wat er te eten is. suuuper heerlijk maar wel een beetje eentonig als je het mij vraagt. 

Verder heb ik gemerkt dat de vietnamezen niet vriendelijk zijn. je kunt eerder zeggen dat ze boos zijn. altijd boos. gemeen zijn ze ook, ze duwen je spullen en (de enigste keer dat ik ze heb zien lachen) ze lachen je a publiek uit met ze alle(hele groepen tegelijk). Ik probeer vriendelijk mee te lachen ookal denk ik heeel wat anders in mij  hoofd. 

Maaaaar mijn geduld en vriendelijke lachje is ook een keer op...

op de weg naar Hue, een toeristische stad, was zo een gevalletje. 

De reis zou 6 uur duren in totaal. Na 4 uur rijden was een een wijfie die midden op de snelweg bedacht de afslag rechts te nemen (en dit gaf zij braaf aan met haar richting aanwijzer). Nou dat is niet gek opzich, maaaaar afremmen van bijna 80 naar 10 km in 2 sec is wel wat overdreven. prima, dan rem ik ook zo hard. En dat wou madame even checken dus keek zij over haar linker schouder naar mij (terwijl ik ook links ging om haar te ontwijken, aangezien ze toch rechts zou gaan). 

Maaaaar iets wat iedereen weet is dat als je over je linker schouder kijkt de kans groot is dat je stuur mee draait, wat dus ook gebeurde. Bam! ik rij tegen haar op.  eigenschuld kutje. helaas ging ze toen toch naar rechts en raakte ze mijn vriendinnetje waardoor zij op de grond viel met de motor op haar lichaam en schade op de motor. Mooiste komt nu, die @&#*$! vietnamees deed alsof zij het slachtoffer was, terwijl er iemand anders op de grond met een motor en backpack op haar lag te liggen... 

Hier was ik het dua totaal NIET mee eens en heb haar dat inhet nederlands haar fijn uit gelegt! wil dat wijfie weg gaan. "nou jij gaat helemaal nergens wijfie!!" sleutels uit haar scooter getrokken en in me zal gedaan, betalen ga je! (toeristen betalen overal het dubbele voor en ze houden je eeuwig voor de gek. helaas voor hun ken ik de prijzen en lukt dat niet meer. Ik bepaal mijn eigen prijzen tegenwoordig en loop weg.)

" uuuh... miri???? can you help me???" 

shit, laat ik die motor eens van haar afhalen. daarna draai ik me weer om staat serieus het hele dorp achter ons(30 mensen schat ik). 

Ruzie met het hele dorp gehad.. Toen we er achter kwamen dat de polite gebeld was zag ik (alweer) mezelf in locked up abroad. 

Natuurlijk kiest heel het boze dorp de kant van dat schijnheilige wijfie en wij hebben nog steeds geen vietnamees rijbewijs. Weg gaan was dus ons enige optie.... 

Conclusie, ik kan het niet goed vinden met vietnamezen. 

Eerlijk is eerlijk, ik heb 1 dag niet met ze motor gereden maar een bus gepakt. De motor kan gewoon mee als bagage, handig! 

ik heb een busrit genomen omdat het stuk wat ik moest rijden veelste lang zou zijn voor in 1 dag en de tussen gelegen steden nog erger zouden zijn dan als mijn eerste 5 dagen. deze rit duurde 12 uur en had geen opium pauzes. ik was happy!! (ookal vonden de andere passagiers dat de buschauffeur wild reed, wat ik dus totaaal niet had gemerkt)

Na 13 uur dan aangekomen in nha trang snel een hostel vinden en naar het strand. Motor pakken en gaan! 

Nou dat valt dus ook weer tegen anders zou het allemaal te makkelijk en vlekkeloos gaan! 

motor komt met kapotte spiegels en handrem uit de bus... even de buschauffeur duidelijk maken dat hij dit moet maken en dan een half uurtje wachten. "its okay now" en weg is de man. 

het was niet helemaal okay maar what ever ik wil een douche!!

Backpack achter op bevestigen, motor starten en dan eindelijk gaan. 

ha ha, nou nee! start dat ding niet... hoooooe dan? benzine op...

waarschijnlijk heel logisch en daarom ook niet medegedeeld maar wanneer een motor in de bus gaat wordt alle benzine er uitgehaald voor de veiligheid. (weg volle tank) 

daar sta je dan, ergens bij een bushalte in de stad zonder benzine.. 

Maar wij slimme vrouwen zijn voorbereid! we hebben 2 flesjes benzine in onze buddie(waar de backpack op vast gebonden zit en het rekje, waar je ongeveer een half uur mee bezig bent ja. lees vorige blog voor)

Half uur verder met ons laatste benzine dan eindelijk naar het hostel om daarna heerlijk naar het strand te gaan!!

(nha trang is trouwens echt een stad die verziekt is door de russen dus geen bezoek waardig, alleen het strand is oke)

Volgende dag dus snel weg gegaan opweg naar Dalat!!! super veel zin in want daar ga in canyoningen! (wees geduldig ik leg straks uit wat dat is)

Naar Dalat gaan is een ritje van 5 a 6 uurtjes. We begonnen in een korte broek en bikini top omdat het zoooooo heet was! 

"Miri, we need to drink a lot of water en use a lot of sunblock" 

Nouuuu, dat viel wel tegen aangezien we 2 uur lang in de bergen in zwaar onweer hebben gereden, Welkom in dalat! 

Canyoning is eigenlijk abseilen van watervallen, er afspringen/glijden en weet ik wat voor engs allemaal. en omhet allemaal spannender te maken alweer onweer en regen!

Dit was serieus het aller beste wat ik tot nu toe heb gedaan!! foto zegt denk ik wel genoeg. :)

na het canyoning had ik graag een warme douche gehad maar er was geen warm water helaasz trouwens er was helemaal geen water... 

daarna heeft de moeder van het hostel voor ons allemaal heeerlijk gekookt! Dalat family hostel is niet het meest luxe hostel maar wel het aller gezelligste. (omdat het hostel volgeboekt was maar ik zo zielig keek omdat ik drijfnat aan kwam bij het hostel na de ellendige reis door de bergen, kregen we een extra bed ergens op een zolder gangetje en warme thee. 

De dag daarna ben ik naar Mui Ne gegaan. dat is om precies te zijn vandaag en ik heb hier weer van alles mee gemaakt(alweer ruzie) !! maar dat vertel ik morgen, nu ga ik slapen. (en dit is al een lang genoeg blog)

xoxo,

Gossip girl 

(altijd al eens willen zeggen)

Van noord naar zuid

Suuuuper snel een update over Hanoi. na de ellendige busreis was ik dus aangekomen in Hanoi. een grote stad in Vietnam. deze stad is erg leuk omdat het hier zo super raar is allemaal. Elke straat is gespecialiseerd in 1 product. zo heb je een straat die alleen schoenen (elke winkel heeft het zelfde assortiment) verkoopt of alleen vlees enzovoort. 

grappige was dat het in deze stad altijd koud is en regent maar ze wel een straat had die alleen ventilatoren verkocht. (rare stad, dat zei ik) 

Genoeg over Hanoi nu gaat het echte werk beginnen. Normaal gesproken begin ik een blog altijd met geklaag over de busreis die weer veelste lang duurde. Sinds mijn laatste busreis was ik zo klaar met bussen en vooral de chauffeurs dat ik dit niet meer wou. Dus ik heb besloten om Vietnam te doen met de motor, van noord naar zuid Vietnam zou in 3 weken moeten lukken. goed nieuws voor de lezers, geen gezeur over de busritjes meer!

stap 1. koop een motor. 

Dit heb ik gedaan voor 120 euro. de jongen van wie ik heg kocht heeft mij uitgelegd hoe schakelen moet op de motor met je voet. verder vertelde hij wat kapot was en hoe de hoofdweg heet die ik meestal moet volgen. 

stap 2. de stad uit komen.

dit klinkt makkelijk echter valt dit behoorlijk vies tegen. Ik heb er in totaal 2 uur over gedaan... ja 2 uur na mijn start was is 10 kilometer buiten de stad. dat viel vies tegen aangezien ik al dacht over de helft van de reis te zijn. 

Wat heb je die 2 uur gedaan?, zou je denken he. ik zal het vertellen:

(ik doe deze reis met een meisje uit Canada. Aghigh, je zegt egi) 

Aghigh en ik reden de garage uit en de eerste vraag was, recht of links?ik gokte op rechts. Toen kwamen we wonder boven wonder bij de hoofdweg uit. ooo shit mijn spiegels staan niet goed, even goed zetten. Krak, kapot. "Heeeelloowwww??" "Can you help me???" en een paar vietnamezen kijken ons aan als of ze water zien branden.na veel je wuif komen ze dan eindelijk helpen, half uur verder spiegel nog steeds kapot maar we gaan verder.

shit, geen benzine.. tanken. dat brengt ons tussen door al bij de volgende stap.

stap 3. tanken

Onze backpack zit achter op de motor bevestigt op een rekje. dit rekje is vast gemaakt met elastieken. dit rekje moet altijd van het zadel af om  te kunnen tanken. 

1. touwen rond je backpack uit de knoop halen.

2. backpack op de (droge en niet al te vieze) grond zetten

3. alle 3 de elatieken uit de knoophalen im het rekje van het zadel te halen (dit duurt ongeveer 15 min).

4. tanken

5. rekje terug en vast maken met elastiek  (15 min)

6. backpack bevestigen

7. discussie aangaan omdat je te veel moet betalen. (zelf een bedrag bepalen en weg rijden)

vervolg stap 2, de stad uit.

na het tanken de drukke weg weer op en alleen maar recht door blijven rijden (dat zei de jongen). nu maar hopen dat we de goede kant rechtdoor rijden. 

opeens waren we de enigste motoren op de weg en verder waren er alleen vrachtwagens en bussen.... ook iedereen toeterde extra veel naar ons en keek extra boos. 

(extra boos, Vietnamezen zijn niet zo vriendelijk maar wel vaak boos)

(extra toeteren, in het verkeer hier zijn geen regels. makkelijk voor mij aangezien ik geen rijbewijs heb en dus de regels ook niet ken. Wél doet iedereen aan toeteren, de heletijd. waarom geen idee want niemand luisterd er naar. alleen wanneer het echt suuuuper veel is, doe je echt wat fout of staat je licht aan)

In dit geval deden wij echt wat fout, deze weg was niet voor 2 wielers bedoeld! oke dan ga je er af !! dat was wat de mensen ons toe schreeuwde en gebaarde, GA WEG! maar hoe dan??? ikkanmijn motor niet optillen over het hek de berm in...? 

iedereen was maar boos en boos en boooos! maar wij konden niks. 

om het verhaal af te maken hield de politie ons ook nog eens aan. tuuuurlijk! (ik zag het al voorme, locked up abroad!! levenslang)

(Vietnamezen spreken geen een woord engels, de politie ook niet)

Na een hele tekening, zielig kijken, en zeggen dat we uit costa rica waren en dus ook geen smeergeld konden betalen werd de politie gek van ons en gaf hij het op. we mochten gaan. FREE!

eindelijk konden we de snel weg af en kwamen we aan bij een auto monteur aan (aangezien het standaard van de andere motor steeds de grond raakte en ook haar spiegel kapot was gegaan).

Ondertussen waren we ook weer uitgehongerd dus lieten we de man alles maken en gingen wij bij zijn vrouw eten kopen. deze lieven vrouw heeft de beste instant noodles voor ons gemaakt!! alsof een engels op mij tong pieste, zo heerlijk. 

toen we vroegen hoe ver we waren en wij verwachten al op de helft, vertelde ze ons dat ze 10 km van hanoi woonden. What the fuck.. 2 uur verder = 10 km verder.. 

stap 4. de weg volgen

dit is misschien wel het makkelijkste van de hele reis. ze hebben in Vietnam 1 echte hoofdweg en doordat Vietnam heel laaaang is en niet breed ligt alles op de zelfde weg. verdwaald raken kan niet echt. 

wel zitten de wegen vol verrassingen zoals gaten en hobbels. om je heen zie je de raarste dingen; zo vervoeren ze grote varkens op de scooter of manden met 20 kippen.. lopen er koeien over straat en word je van alle kanten in gehaald. ook is spookrijden vrij normaal. De wegen zijn soms van asfalt maar meestal van zand en stenen. door het zand en de auto's zijn er veel zand wolken daardoor je na je tripje altijd denkt "zooo ik ben bruin geworden! ik lijk wel zwart!!" maar als je dan goed kinkt zie je dat het alleen maar zand en viezigheid is... jammer, morgen misschien beter. 

stap 5. in het donker rijden.

Dat is in een woord ONVERSTANDIG! (en koud)

ze hebben geen straat verlichting. de vrachtwagens zien je niet enrijden je zo omver. de vrachtwagens van de andere kant/tegenliggers verblinden je. en dit met gaten en hobbels maakt het extra spannend. het leek wel de eind baas van mario !!

stap 6. aankomen bij een random hostel. 

Eenmaal een hostel gevonden voel je dat er hoop is!! het einde is er. 

heeeellooooowwww?!? do you have wifi and a hot shower??

(uit eindelijk was de wifi kut, de douche koud en de matras hard maar dat maakte niks uit ik heb heerlijk geslapen en ik voelde me een held!!!)

BONUS TIP: 

Noodles soepie als ontbijt, lunch en avond eten. 

Bijna dood ervaring

Laos was geweldig maar het werd tijd voor vietnam. een busreis van 24 uur van Luang Prabang naar Hanoi, deze reis werd uiteindelijk een paar uur langer. omdat de reis zo lang duurt reis je met een slaapbus, de stoelen zijn dan een soort van slaapstoelen, met 2 boven elkaar net als een stapelbed. ik had het bovenste bed/stoel en lag bijna met mijn hoofd tegen het plavond. beetje claustrofobisch. maaaar je kreeg een dekentje en er waren gekleurde lichtjes. erg gezellig. 

Toen we weggingen van laos zaten er 22 mensen in de bus. twee uur later zaten alle stoelen vol en lagen er ook aziaten op de grond, het gangpad was overvol met slapende mensen. ja ja de buschauffeurs hadden een handeltje. alle aziaten werden bij hun huis opgehaald en betaalfe hun reis zwart. er waren veelste veel mensen in de bus. te weinig zuurstof, te warm en de ramen waren beslagen. die aziaten waren ook ziek en zaten lekker te hoesten zonder hand voor hun mond. gratis bacterieen! 

primaaa! gewoon muziekje op, ogen dicht en slapen. 

maar het werd erger. ieder uur stopte de bus omdat de buschauffeurs opium moesten gebruiken om verder te kunnen rijden. (ik was al bijna afscheidsbrieven aan het schrijven)

bij de grens van laos en vietnam hebben we ander half uur gewacht tot de duane er was. het leek wel een spookstad. 

trouwens, in het noorden in vietnam is het net nederland! was ik even vergeten dus ik had het erg koud in me korte broekje, tshirt en slippers...

Hier sta ikprecies op de grens van laos en vietnam. (wat leuuuuheuuuuk!)

Laos verlaten en vietnam binnen komen is niet moeilijk maar het duurt erg lang. deze mensen doen dit elke dag maar hetlijkt  wel of het elke keer hun eerste keer is. het is de bedoeling dat je je paspoort ergens inleverd. (ojaa dit doe je door iedereen te duwen)een uur later wordt er een stapel paspoorten op een tafel gelegt en moet je maar kijken of jouwe daarbij ligt. 

ondertussen was mijn slaapbus verder gereden dus liep ik op mijn slippers door de modder te zoeken naar een bus. (het was mistig dus ik zag niet veel) uiteindelijk de bus gevonden mocht een ander meisje er niet in omdat haar benen vies waren.. (kijk ff naar de voeten van jezelf!)

Uiteindelijk zijn we 5 uur te laat aangekomen in Hanoi. toen moest ik om 11 uur savonds nog een hostel regelen. Er werd ons aanbevolen alleen taxis te nemen die op de teller rijden want de rest belazerd je. zo gezegt zo gedaan. alleen deze teller sprong van 18 naar 37 en naar 43 enzo maar verder dus dat klopte niet. toen we aangekomen waren zeiden we dat niet klopte en dat we niet dom waren en hebben we minder dan de helft gegeven en de auto uit gerend. (we moesten wel want we hadden  ook niet meer geld bij ons)

ik reis met een meisje uit cananda en we zouden samen een hostel zoeken. alle bedden in de dorms waren al geboekt. de man achter de balie liet ons een foto zien van een dubble bed. een dubble room zou je denken. deze was nog goedkoper dan een dorm als je de prijs door 2 deelde. dus wij namen die! komen we in onze kamer aan is het een dorm?!?

hebben we een 2 persoonsbed in een dorm. (nouja een 2 persoonsbed... een stapelbed die 20 centimeter breder is dan normaal) 

het klinkt allemaal ellendig maar uit eindelijk komt het allemaal goed en zeker wanneer je dan daarna einnnnnndelijk wat gaat eten. een dikke vette hamburger met frietjes in knoflookboter!! heeeeerlijk.  Welkom in Vietnam. 

luang prabang it isz!

Weg uit het loasse/ loasaanse(of hoe je het ook zegt) lloret en opweg naar liang prabang. Deze reis zou 6 uur duren, en ik zat deze keer in een grote bus. prima reis, duurde helaas ietsjes langer dan verwacht.. 2,5 uur langer. terwijl de mensen die een "vip" bus hadden er 3 uur over deden, hun chauffeur had de snelle route genomen. Mijne had de toeristische route genomen die extra lang duurde, mooie uitzichts punten had en veel bochten in de bergen. 

Eenmaal aangekomen in een gezellig hostel ging ik met een groepje eten bij een restaurantje chiang mai. hier hebben ze de beste noodles en khao soi.  en ja echt, HEEERLIJk was het. ik blijf me verbazen dat het eten hiet zo goedkoop is, 1euro!! en je krijgt er gratis groente en water bij! (ja papa het was water uit een fles en niet uit de kraan)

hierna door gegaan naar de enigste hippe bar in luang prabang. maar niet zomaar een bar. ik liep binnen en zei alleen maar waaaaauuuw. (ja de hele avond, nee grapje maar wel toen ik binnen kwam en rond liep) again had ik weer geen telefoon mee voor fotos, maar deze volgen zeker nog! alles hier sluit om 11 uur en het enigste wat je dan nog kunt doen is bowlen tot laat in de nacht. leuuuuuuuk........

dus ja dat doet iedereen dan maar, ik dus ook.

next day, watervallen bekijkuhhh!!!

fotos zeggen denk ik wel genoeg. ik ben het meest trots op de foto waar ik van een boom spring het water in. het was erg hoog. dat is ook wel aan mijn kop te zien, die staat zo van "neee ik wil dit eigenlijk niet" terwijl mijn lichaam is van "i believe i can fly!!"

dan volgen nu de jaloers makende fototjes.